Goede geit bij restaurant de Gulle Waard

Update: De Gulle Waard is in 2018 na 25 jaar gesloten – Nel Schellekens vond het tijd voor iets nieuws. Ze begint een eindje verderop met Het Keunenhuis, Samen met Natuurmonumenten. Gaat in mei 2019 open.

Met Koningsdag zijn we de Amsterdamse binnenstad ontvlucht. Het wordt al een beetje een traditie om dan naar de Achterhoek te gaan.

Deze keer werd het ’t Woold, een prachtig gebied direct onder Winterswijk. Zeer groen, met afwisselend bossen, akkers en velden. En bijna geen rechte wegen, maar steeds kronkelende (zand)weggetjes tussen de boerderijen. Een oase.

Gasterij De Gulle Waard

Dat het geen fantastisch weer was deerde ons niet – stiekem kwamen we toch vooral met één reden: lekker eten bij Gasterij De Gulle Waard. Omdat Vlaamse chef Nel Schellekens daar heerlijk ouderwets kookt, en alles van het seizoen en uit de streek gebruikt. Maar dan ook alles. Bourgondisch op z’n Vlaams noemen ze het zelf. En dan met producten uit de Achterhoek.

Rijpe geiten

Zoals geit. En daar zijn wij gek op. Waar wij zelf nog braaf met geitenbouten bezig waren, daar gaat chef Nel hier helemaal los.

We kozen voor “culinaire bokkensprongen”, een overvloed aan verschillende bereidingen van geit. En niet alleen de lammetjes, ook oudere geiten kun je heerlijk klaarmaken. Als je ze maar goed rijpt, vertelde Nel ons achteraf.

Capriologe

En zij kan het weten: ze heeft er meerdere hangen in de koelcel om te rijpen. Die worden dan ook weer door haar zelf uitgebeend en verwerkt tot allerlei lekkers.

Ze doceert haar kennis inmiddels ook op vakopleidingen en heeft een heuse handleiding geschreven over het bereiden van geitenvlees (kregen we mee, heel aardig). Kortom, ze is misschien wel ’s Neerlands eerste capriologe.

Geitenvlees galore: van tong tot bal

Wij kregen zo’n beetje alles op het bord wat je van geit kunt maken – behalve de bout. Maar die kenden we dus al. Er moest zelfs een bijzettafeltje aangeschoven worden om alles op tafel te krijgen.

We aten: een sappige rollade, een mals gebraden haasje, mooie geitenham, een heerlijke stoverij in bokbier, gekookte geitentong, wat pittige rookworst van bok, een kroket én een frikadel, allebei weer apart gekruid (chili?), geitenbrij (balkenbrij, maar dan van geit- lekker!), perfect gegrilde geitenkarbonades. En een plakje knapperige gebakken bokkenbal, no less.

Restaurant De Gulle Waard - geit in verschillende bereidingen

Het was allemaal goed: pure smaken, niet te sterk zoals je misschien zou verwachten van de wat oudere geiten. De verschillende bereidingen zorgen ook voor afwisselende texturen. Zodat we van de ene sensatie in de andere vielen. En in zwijm zo af en toe.

Overigens, ook de voorgerechten waren heerlijk. Wat mekkerons voor haar: macarons van bietjes met geitenkaas op een fleurige salade.

Restaurant De Gulle Waard - macarons met geitenkaas

En voor hem een plateau met verschillende soorten hammen en spekken van het Heldervarken. Ook allemaal weer huisgemaakt en onwaarschijnlijk lekker.

We dronken er ook nog goede wijn. Eerst een glas Johannieter uit de Achterhoek van Wijngoed ’t Montferland, daarna een aangename Chianti bij het geitenfeest.

Tijdloos goed

Als je al een minpunt zou moeten verzinnen dan zou dat het interieur kunnen zijn. Gedateerd is mild uitgedrukt.

Maar je bent een kniesoor als je daar op let. Uiteindelijk keken we toch vooral op onze borden. En wil je eigenlijk helemaal niet dat zo’n eigenzinnige zaak met zijn tijd mee gaat. Vooral zo houden. Want het gaat hier niet om decor maar om het lekkere eten en de gastvrijheid. En dat is hier tijdloos goed.