Wij begonnen dit nieuwe jaar met een bord vol Kaiserschmarrn. In de Alpen vaak als nagerecht of zelfs als vegetarisch hoofdgerecht op de kaart (ooit in een Oostenrijkse berghut kregen de vegetariërs in ons gezelschap dit voorgezet, met de nadrukkelijke instructie van de salade af te blijven. Die was alleen voor de vleeseters: “Nicht für Vegetarier!”)
Wij vinden dit het perfecte Nieuwjaarsontbijt.
Hiša Franko: Forel uit de Soca in wei, maanzaad, in tonka azijn gepickelde bietjes
Een paar jaar geleden keken we naar een aflevering van Chef’s Table over restaurant Hiša Franko van Ana Ros. Oorspronkelijk als diplomaat opgeleid nam ze samen met haar man Valter Kramar het restaurant van zijn ouders over. Niet gehinderd door enige kennis van koken. Na jaren leren en ploeteren wordt Hiša Franko nu beschouwd als één van de beste restaurants ter wereld. Daar wilden we dus naar toe.
En zo geschiedde in oktober van dit jaar.
Als we op onze web statistieken afgaan is iedereen al hertenstoven, reeruggen en zwijnebouten aan het maken. Maar mosselen zijn ook nog volop in het seizoen. Perfect om doordeweeks snel een lekker maal mee te maken.
Lekker eten in Berlijn: octopus op kikkererwten bij Osteria Venexiana in Schöneberg
Klopt: hier, hier en hier schreven we al eerder over lekker eten in Berlijn. Maar we komen er nu eenmaal graag en regelmatig. En het is een grote stad. We ontdekken dan ook steeds weer nieuw lekkers. Zowel überhippe shit als vertrouwde klassiekers.
Afgelopen zomer waren we er weer. Deze keer in de bloedhitte: we hebben de 39 graden aangetikt. Dus we hebben ter afkoeling veel bier gedronken en ijs gegeten. Maar gelukkig ook allerlei andere verrassende nieuwe dingen geprobeerd. Een kleine greep:
Dit is een onverwacht lekkere pasta: orecchiette met broccoli, ansjovis en olijven. Waarschijnlijk nog lekkerder als je cime di rapa kunt gebruiken, heeft nog een iets sterk bittertje. Aten we veel in Puglia.
Het recept is grotendeels geïnspireerd op een gerecht uit Jamie kookt Italië, waarvan de TV-serie nu nog op 24-kitchen loopt. En waarin Jamie Oliver weer de charmante schoonzoon uithangt bij nonna’s in heel Italië. Doet hij met verve.
Midden in de Pijp in Amsterdam zit Café Caron. Op een mooie hoek, met terras in de schaduw maar ook met een open aanbouw zodat je half buiten kunt zitten, zonder meteen scooters over je tenen te krijgen (sinds we in Haarlem wonen zijn we daarvoor wat gevoeliger geworden).
Hoe we ervan gehoord hebben weet ik niet meer. Zou iets van doen kunnen hebben met Alain Caron, o.a. bekend van het tv programma Binnenstebuiten. Hij heeft het restaurant samen met zijn zonen Tom en David opgezet. Er is trouwens intussen alweer een tweede zaak geopend, de wijnbar Petit Caron, een eindje verderop.
Het restaurant voelt als een huiskamer van een goede vriend, gastvrij en vertrouwd. Eenvoudige meubelen zonder opsmuk maar met veel sfeer. Doet ons denken aan eenvoudige bistrots in Frankrijk. De bediening is gemoedelijk maar professioneel, altijd een goede combinatie.
Doe als de Syriërs (althans: qua dorst lessen): maak deze citroen munt limonade.
We dronken dit op verschillende plekken toen we in 2010 in Syrië en Jordanië op reis waren, door hete steden en blakerende woestijnen.
De klassieke Toscaanse panzanella (salade op basis van gebakken brood) maak je zonder vis. En wij maakten al eerder een variant met tonijn.
Maar in het nieuwe, heerlijke kookboek van Russell Norman ‘Venetië’ staat deze panzanella met gerookte makreel. Die vis is hier goed te krijgen, niet duur en over het algemeen ook verantwoorder dan tonijn. De lichte rooksmaak van de makreel gaat wonderwel samen met de tomaat en basilicum.
Meer is het ook niet: paar uien van de grill met met ansjovis en wat olijfolie . Het zoet van de gekarameliseerde uien en het zilt van de ansjovis, samen heerlijk.
Past goed op een tafel vol mezze. Of bij een gegrilde ribeye alla toscana.
Op het meest noord-westelijke puntje van Sicilië ligt het plaatsje San Vito lo Capo. Daar eet men couscous met vis. Heel veel vis.
Zachtzoete, knapperig gebakken Sint Jakobsschelpen met een zijdezachte saus van ingekookte amontillado sherry en boter. Zo gemaakt, heel erg lekker.
Het wordt zowaar weer wat kouder – de lente is tot nader orde uitgesteld. Dus goed excuus om nog wat stevige linzengerechten te eten. Die zijn gezond, voedzaam, niet duur en wel heel lekker. Dus hoog tijd ze eens in het zonnetje te zetten. Niet voor niets wordt er in Santo Stefano di Sessanio in de Abruzzen ieder jaar een heel feest aan gewijd. En hebben deze linzen ook een eigen Slow Food Presidium.
Hier zijn een paar heerlijke én zeer verschillende gerechten met linzen (waar ze ook vandaan komen).
Lees verder
Ineens stond Ugly Delicious op Netflix: een serie van 8 documentaires waarin kok David Chang samen met wat vrienden (zoals schrijvers, komieken, koks) luchtig verschillende culinaire tradities tegen het licht houdt.
Tajarin con fegatini, noemt Antonio Carluccio deze pasta met kippenlever, eekhoorntjesbrood en truffel. Kort gebakken en geblust met geurige oloroso-sherry (Carluccio doet het met marsala, zal beslist ook heel lekker zijn). De perfecte manier om lever te (leren) eten.
Gerookte zalm, makreel, eendenborst. Of kaas misschien. Maar gerookte bietjes? Zeker wel. Is ontzettend lekker en nog heel makkelijk ook. Wij aten ze met wat gestoofde linzen, gegratineerde geitenkaas en wat veldsla als een heerlijk vegetarisch maal. Maar ze passen zo ook prima als bijgerechtje op een tafel vol mezze.
© 2019 Wat aten zij?
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
De jongste reacties: