Van onze leverancier uit het oosten weer een mooi stuk wild zwijn gekregen. Ruim 1,5 kilo van de nek en schouder. Dus meteen liefhebbers uitgenodigd voor een wilddiner afgelopen zaterdag.
Vooraf hadden E&T een fijne pompoensoep gemaakt met gegratineerde stokbroodjes en gefrituurde salie. Als tussengerecht een linzensalade met o.a. olijven, feta en kruiden.
Toen kwam het gebraden wild zwijn, ouderwets met rode kool, aardappel-prei gratin en cranberry’s. A&R hadden het dessert gemaakt: een amandel-pistache taart met kardamom en een spannende jelly van honing en tijm. Nog 2 dagen van gesmikkeld.
Bij al dit lekkers dronken we in eerste instantie een oude magnum Chateau Carcanieux uit 1982 uit de kelder. Ooit een mooie Medoc. Maar nu helaas over zijn top. Toch leuk om te proberen. Gelukkig hadden we nog wat flessen Chateau Barberousse, een Saint-Emilion uit 2006. Heel lekker bij het zwijn, zij het een tikje zwaar.
We waren toch weer zenuwachtig over de gaarheid van het vlees. We hebben het eerst aangebraden en toen in de oven verder gebraden met allerlei groenten (ui, wortel, knolselderij, peterseliewortel enz.), port en rode wijn en fond.
Volgens het recept moest ie 2 uur op 175 graden. Maar na ruim een uur was ie toch echt goed, eigenlijk al een beetje te gaar. Gelukkig was het vlees goed doorregen waardoor het wel mals bleef. Volgende keer de slow methode met de kerntemperatuurmeter. En op een cursus groot vlees braden!
Mis nooit meer iets lekkers
Geef je op voor de updates en ontvang ongeveer 1x per maand bericht in je mailbox.