Niet doen: een koekenpan met zo’n teflon antiaanbaklaag op het vuur laten staan terwijl je zelf lekker rustig zit te tafelen. Terug in de keuken kwam de walm ons tegemoet.
Het restje olijfolie wat er nog in zat is een soort verbinding aangegaan met de anti-aanbak coating. En in een stroperige lijm veranderd. Niets meer aan te doen. En dus moesten we een nieuwe kopen.
Maar welke?
Het werd een GreenPan met Thermolon. Zou goed zijn voor het milieu want geen kunststof maar een keramische anti-aanbaklaag. En daarmee ook ovenvast (tot zo’n 400 graden dan toch). De eerste indrukken zijn in ieder geval erg goed: prima greep, zeer degelijke afwerking en inderdaad onaanbakbaar.
Maar: we hebben ook nog een prachtige oude koekenpan, de pan van Oma Ida, de over-grootmoeder van Toni. Uit één stuk Duits plaatstaal gesmeed. Inmiddels zwart van ruim een eeuw Bratkartoffeln bakken.
En hij doet het nog steeds voor alles wat snel op hoog vuur gebakken moet worden, ondanks de butsen en deuken in de bodem. Er is in de loop der jaren een soort natuurlijke anti-aanbaklaag op gekomen, ook om dat hij nooit met zeep is gewassen.
Hij is zwaar en staat door de butsen in de bodem niet bepaald vlak op het vuur. Dus je moet er wel met je neus boven op staan om aanbranden te voorkomen. Maar hij is nog prima voor Bratkartoffeln, braadworst of scheermessen, zeker als je riant boter gebruikt.
Kortom: we gebruiken die grote Greenpan voor comfortabel en secuur bakken, en de pan van oma Ida voor het stoere werk.
Update november 2015: exit Greenpan
Enthousiast over de grote Greenpan (28 cm diameter) hadden we ook nog een kleine gekocht (20 cm), allebei model Stockholm. De grote wordt 4 jaar na aanschaf nog gebruikt, ook in de oven en bakt nog steeds prima.
Maar met de kleine is geen land meer te bezeilen. Er is zelfs geen eitje meer in te bakken, alles plakt vast en verbrandt. Hopeloos. Toch hebben we deze kleine Greenpan nooit anders behandeld dan die grote (nooit in vaatmachine, hoewel officieel wel mogelijk; en nooit met zeep maar alleen met heet water gewassen). En ook keurig gestapeld in de kast met een viltje ertussen – we zijn zuinig op goed materiaal.
Dus of we nog een nieuwe van het zelfde merk zouden kopen? We twijfelen. En kijken ook met een schuin oog maar merken als het Franse Mauviel (waar we ooit een driedelige set van hebben gekregen – superpannen!) en het Belgische Falk. Die pannen kosten een godsvermogen maar zijn verschrikkelijk goed en gaan echt generaties mee.
Als we er over nadenken: alle pannen met enige vorm van anti-aanbak die we in de loop der jaren hebben gekocht waren meestal na een paar jaar op. De coating laat dan los en komt in je eten terecht. Niet echt gezond. Maar alle (giet)ijzeren en roestvrijstalen pannen die we hebben, soms al ruim 20 jaar, doen het nog steeds, ook de bakpannen. Tsja…
Update van de update, juli 2020: De Buyer!
We hebben inmiddels 3 bakpannen uit de Mineral B serie van De Buyer. Onverwoestbaar ijzer, perfect voor bakken en braden, geen aanbranden maar ook geen teflon in je eten. Je moet ze wel even inbranden en dat misschien om de paar jaar herhalen. En je kunt ze daarna beter niet met zeep wassen. Ze gaan dan je leven lang mee. Net als die pan van Oma Ida.
Mis nooit meer iets lekkers
Geef je op voor de updates en ontvang ongeveer 1x per maand bericht in je mailbox.