David Gelb maakt eerder al de prachtige documentaire Jiro Dreams of Sushi, inmiddels een klassieker in het genre. Hij heeft nu voor Netflix een 6-delige serie gemaakt over een aantal eigenzinnige en uitgesproken chefs: Chef’s Table.
Het zijn boeiende portretten geworden: mooi gefilmd en diepgravend gebracht. Ze gaan zowel over het leven van deze chefs als over hun ideeën over goed eten en alles wat daar volgens hen bij hoort.
De verschillende karakters komen prachtig uit, zonder dat het sentimenteel of clichématig te wordt. Je wordt echt nieuwsgierig naar hun manier van koken en naar hun gerechten.
We zagen tot nu toe 3 delen: over Massimo Bottura, de flamboyante Modenees die de altijd behoudende Italiaanse keuken opschudt met lef én humor – zonder de banden met de traditie door te snijden. Zijn gerecht van Parmigiano Reggiano in 5 leeftijden lijkt ons prachtig.
Dan de ingetogen Dan Barber. Die behalve restaurants ook de boerderij van zijn grootmoeder voortzet. En juist vanuit die boeren- en telerstraditie prachtige groenten, zuivelproducten en vlees produceert en gebruikt. Een bedachtzame, wat stuurse man met een duidelijk visie op goed eten. Boeiender dan je in eerste instantie zou verwachten.
En de, voor ons nog een onbekende, maar boeiende Argentijnse chef Francis Mallman. Ooit als klassieke Franse kok begonnen, nu vooral bezig met vuur. Letterlijk: op allerlei manieren gebruikt hij open vuur om te roosteren, grillen, roken, bakken, stoven, poffen en zo meer. En dan het liefst in de buitenlucht, in het ruige Patagonië. Prachtig. We moesten er maar eens een vorkje gaan meeprikken.
De andere chef’s zijn Ben Shewry (Melbourne), Magnus Nilsson (Järpen in Zweden), Niki Nakayama (Los Angeles). We kennen ze niet – maar zijn zeer benieuwd.
Mis nooit meer iets lekkers
Geef je op voor de updates en ontvang ongeveer 1x per maand bericht in je mailbox.
