Graaf Camillo had dorst
Op een warme middag in 1919 kwam Graaf Camillo Negroni bij Caffè Casoni Florence. Zijn snor hing slap, zijn hoed knelde. Hij had dorst. Maar hij had geen zin in de zoveelste slappe Americano met bruiswater. “Daar moet gin bij”.
Dat bleek een schot in de roos. Zo gaat de legende dan toch. Ook als die niet waar is doet het niets af aan deze heerlijke bitterzoete cocktail. Zeer Italiaans, maar vooral mondain.
De klassieker
Nu zijn wij geen doorgewinterde cocktail-drinkers, laat staan -makers. Maar voor een klassieke Negroni hebben we altijd wel alles in huis. Men neme per longdrinkglas:
- een ijsklont of 5
- 1 deel gin
- 1 deel bitter (zoals Campari)
- 1 deel rode vermouth
- 1 schijfje sinaasappel
Het bekendste merk vermouth is dan natuurlijk Martini. Maar er zijn ook een heleboel andere oude én jonge merken die erg lekker zijn. Zo proefden we in Turijn, tijdens de Salone del Gusto een stel zeer verschillende vermouth’s uit verschillende landen.
Bitters zijn er wat minder – je kunt bijna niet om Campari heen. Tenzij je kiest voor de Dolomiti variant die we verderop beschrijven …
De Fergroni
Onze Nose to Tail held Fergus Henderson blijkt ook een liefde voor de Negroni te hebben. Eigenwijs als hij is natuurlijk met een eigen draai. Hij gebruikt dan ook geen standaard rode vermouth, maar Punt e Mes. Nog wat bitterder. En een groter deel gin dan in de klassieke versie:
- 50% Gin
- 30% Punt e Mes
- 20% Campari
- Citroenschil
The Smoked Negroni
Vind je het nog steeds te licht, ga dan voor de de Smoked Negroni. We dronken deze voor het eerst op Sicilië op een prachtige avond in Noto. En waren meteen verkocht.
Hierin is de gin vervangen door een rokerige peated whiskey, zoals Talisker. Geen allemansvriend maar wel ontzettend lekker.
Overigens lees je ook wel eens over het toevoegen van rookhoutsnippers die je een nachtje mee laat trekken. Of over het gebruik van echte rook bij het serveren. Maar daar hebben wij het geduld dan weer niet voor.
De Negroni Dolomiti
De klassieker is al aardig bitter. Maar dat kun je nóg wat verder aanzetten door een drank op basis van gentiaan te gebruiken. Naar een idee van Meredith Erickson (auteur van Alpine Cooking, prachtig boek, komen we nog terug). Zij neemt dan Spitz gentiaan likeur in plaats van de Campari. Dan wordt je cocktail ook wat lichter van kleur.
De Negroni Sbagliato
Letterlijk betekent dat mislukte Negroni, maar hij is nog steeds lekker. Wel wat lichter en frisser omdat de gin is vervangen door wat spumante, zoals een prosecco. Voor beginners, zullen we maar zeggen.
Introducing: The Harlem Negroni
Nu we dit rijtje zo zien, mogen we onze eigen variant van de Negroni eigenlijk ook wel een naam geven.
We namen bovengenoemde Dolomiti als inspiratie. Maar we gebruikten Suze in plaats van die Spitz die we hier niet konden krijgen (want ook met gentiaan). Verder een witte vermouth van Noilly Prat.
En vooral met de 10 Citrus Gin van restaurant Olivijn hier om de hoek, door hen zelf gemaakt van maar liefst 10 soorten citrusfruit (strikt genomen 9 soorten: yuzu, mandarijn, limoen, bergamot, citroen, grapefruit, kumquat, kaffir, pomelo – én wat sereh).
En ziedaar: de Harlem Negroni. Bitter, kruidig en zeer citrusachtig. Het beste stirred, not shaken.
Mis nooit meer iets lekkers
Geef je op voor de updates en ontvang ongeveer 1x per maand bericht in je mailbox.