Gans kom je niet vaak tegen. Tenminste, niet als vlees. Als beest des te meer. En dan worden wilde ganzen vaak gezien als plaagdieren, zeker in de grote aantallen die hier soms komen overwinteren. Ze grazen gras en andere gewassen weg. En laten een en ander achter. Dan hebben we het nog niet over de risico’s op en rond Schiphol. Ganzen geven geen voorrang.
Lees verder
Als we ergens op reis zijn proberen we altijd naar de markt te gaan. Verveelt nooit. Alle zintuigen worden er aangesproken.
Lees verder
De stille jacht is weer geopend. Maar nee, dit is geen biefstuk van een zeldzame soort haas die in eiken nestelt. Het is een dikke plak van een grote paddenstoel: de eikhaas, of maitake of hen of the woods. De Grifola Frondosa om precies te zijn. Een stevige paddenstoel die tot wel 40cm groot kan worden.
Lees verder
Pruimen zijn er nog genoeg. Dus grijp je kans om er nog iets lekkers mee te bakken. Zoals klassieke Duitse Pflaumenkuchen of pruimenclafoutis. Maar nu maakten we dit gebak, met een zweem van laurier, heel bijzonder.
Lees verder
Dit is net zo simpel als dat het lekker is: rijg de zwaardvis in grove stukken aan een spies, afgewisseld met parten citroen en blaadjes verse laurier. Met olijfolie besprenkelen, beetje zout & peper erover en dan op de barbecue. Heel lekker bij de gegrilde octopus met kikkererwtenpuree.
Lees verder
De octopus is geen allemansvriend op je bord. Sommigen gruwen ervan, anderen zijn er gek op. Wij behoren tot het laatste kamp. Althans, de laatste jaren. Ook wij hebben hem echt moeten leren eten. Die zuignapjes de eerste keer op je tong…
Dat was ooit in Barcelona, in een schimmig barretje. We wisten eigenlijk niet wat we besteld hadden. Op goed geluk hadden we wat op de lange tapaslijst aangewezen. En toen kwam er een diep bord vol dampende tentakels met royaal pimentón erover. Dat was even slikken.
Lees verder
We waren dus op Sicilië. Eerst een paar dagen in Catánia, aan de oostkust. En dan vooral op de verschillende straatmarkten. Nauwelijks een kerk of museum gezien.
Lees verder
Is het Mexicaans of toch Peruaans? Hoe dan ook, ceviche is een heerlijk fris visgerecht. Lekker als vooraf bij een stevige, vlezige Machaca bijvoorbeeld.
Lees verder
Ze verdwijnen langzaam, deze eenvoudige buurt- en dorpscafé’s. Het zijn echte huiskamers. Uit de vorige eeuw dan toch. Met een kruisbeeld achter de toog, een cactus voor het raam en de barvrouw in streepjesschort.
Lees verder
Dat was even schrikken: deze site is gisteren gehackt. Dacht je hier bijvoorbeeld een lekkere aspergerisotto te kunnen vinden, kwam je zomaar op een dubieuze oekraïense gok-site. Of erger. Maar geen paniek: het is weer allemaal goedgekomen.
Lees verder
In deze periode, wanneer het weer warmer wordt maar de bomen nog net geen blaadjes hebben, zie je in veel gebieden de bodem vol staan met daslook. En als je het niet ziet, dan ruik je het wel.
Lees verder
Net als in risotto wordt de rijst met artisjok in bouillon gegaard. Maar het is verder eigenlijk een soort stoof. Je hoeft voor dit gerecht niet eindeloos in de pan te roeren. Die zet je gewoon in de oven.
En er zit helemaal geen boter of kaas in. Maar vooral veel lekkere lentegroenten. Zoals lente-ui, prei, artisjok, groene asperges, snijbonen, tuinbonen en erwtjes. Of althans, wat je daarvan in huis hebt. Die boontjes kunnen trouwens ook prima uit de diepvries.
Als de artisjok, asperges en ingemaakte citroen maar niet ontbreken. Die maken dit gerecht.
Lees verder
Eigenlijk zijn dit 3 recepten: voor zijdezachte gnocchi, voor geroosterde tomaten en voor klassieke pesto. Je kunt ze ieder ook voor allerlei andere gerechten gebruiken.
De gnocchi zijn lekker met allerlei andere sauzen. Of bijvoorbeeld met eekhoorntjesbrood en salie, als begeleiding bij een mooie hertenstoof.
De geroosterde tomaten worden zoet in de hete oven en het sap dat ze loslaten vermengt zich met de knoflook en olie tot een goede saus. Ze zijn zo ook prima te combineren met een kruidige tabouleh of bijvoorbeeld gegrilde tonijn met chermoula.
De pesto tenslotte kun je overal voor gebruiken. Door pasta met sperziebonen, als vervanging van pistou. Of bij een mooie romige burrata. Om maar iets te noemen.
Lees verder
Wij begonnen dit nieuwe jaar met een bord vol Kaiserschmarrn. In de Alpen vaak als nagerecht of zelfs als vegetarisch hoofdgerecht op de kaart (ooit in een Oostenrijkse berghut kregen de vegetariërs in ons gezelschap dit voorgezet, met de nadrukkelijke instructie van de salade af te blijven. Die was alleen voor de vleeseters: “Nicht für Vegetarier!”)
Wij vinden dit het perfecte Nieuwjaarsontbijt.
© 2019 Wat aten zij?
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
