Stracotto, een Toscaanse pendant van de ragu bolognese. Letterlijk betekent het zoiets als “extra gekookt”.
Maar in plaats van gehakt gebruik je een mooi stuk rundvlees. Qua bereiding lijkt het dan ook een beetje op een boeuf bourguignon: het vlees wordt langzaam gestoofd in wijn, bouillon, kruiden en groenten.
En dan, in stukken, geserveerd met brede pasta, in ons geval zelfgemaakte tagliatelle. Met een glas een stevige Chianti.
Lees verder
Dit is net zo simpel als dat het lekker is: rijg de zwaardvis in grove stukken aan een spies, afgewisseld met parten citroen en blaadjes verse laurier. Met olijfolie besprenkelen, beetje zout & peper erover en dan op de barbecue. Heel lekker bij de gegrilde octopus met kikkererwtenpuree.
Lees verder
De octopus is geen allemansvriend op je bord. Sommigen gruwen ervan, anderen zijn er gek op. Wij behoren tot het laatste kamp. Althans, de laatste jaren. Ook wij hebben hem echt moeten leren eten. Die zuignapjes de eerste keer op je tong…
Dat was ooit in Barcelona, in een schimmig barretje. We wisten eigenlijk niet wat we besteld hadden. Op goed geluk hadden we wat op de lange tapaslijst aangewezen. En toen kwam er een diep bord vol dampende tentakels met royaal pimentón erover. Dat was even slikken.
Lees verder
We waren dus op Sicilië. Eerst een paar dagen in Catánia, aan de oostkust. En dan vooral op de verschillende straatmarkten. Nauwelijks een kerk of museum gezien.
Lees verder
Polpettine di tonno, klinkt toch beter dan tonijnballetjes. Dat aten wij als antipasti bij Fratelli Vittorio, een fantastische trattoria op de beroemde vismarkt in Catania. De visjes springen bij wijze van spreken zo op je bord.
Lees verder
Eigenlijk zijn dit 3 recepten: voor zijdezachte gnocchi, voor geroosterde tomaten en voor klassieke pesto. Je kunt ze ieder ook voor allerlei andere gerechten gebruiken.
De gnocchi zijn lekker met allerlei andere sauzen. Of bijvoorbeeld met eekhoorntjesbrood en salie, als begeleiding bij een mooie hertenstoof.
De geroosterde tomaten worden zoet in de hete oven en het sap dat ze loslaten vermengt zich met de knoflook en olie tot een goede saus. Ze zijn zo ook prima te combineren met een kruidige tabouleh of bijvoorbeeld gegrilde tonijn met chermoula.
De pesto tenslotte kun je overal voor gebruiken. Door pasta met sperziebonen, als vervanging van pistou. Of bij een mooie romige burrata. Om maar iets te noemen.
Lees verder
Dit is een onverwacht lekkere pasta: orecchiette met broccoli, ansjovis en olijven. Waarschijnlijk nog lekkerder als je cime di rapa kunt gebruiken, heeft nog een iets sterk bittertje. Aten we veel in Puglia.
Het recept is grotendeels geïnspireerd op een gerecht uit Jamie kookt Italië, waarvan de TV-serie nu nog op 24-kitchen loopt. En waarin Jamie Oliver weer de charmante schoonzoon uithangt bij nonna’s in heel Italië. Doet hij met verve.
Lees verderDe klassieke Toscaanse panzanella (salade op basis van gebakken brood) maak je zonder vis. En wij maakten al eerder een variant met tonijn.
Maar in het nieuwe, heerlijke kookboek van Russell Norman ‘Venetië’ staat deze panzanella met gerookte makreel. Die vis is hier goed te krijgen, niet duur en over het algemeen ook verantwoorder dan tonijn. De lichte rooksmaak van de makreel gaat wonderwel samen met de tomaat en basilicum.
Op het meest noord-westelijke puntje van Sicilië ligt het plaatsje San Vito lo Capo. Daar eet men couscous met vis. Heel veel vis.
Lees verderGnudi: letterlijk “blote” pasta omdat de pasta zelf ontbreekt. Je eet alleen de vulling die je even pocheert in wat zacht kokend water. En dan net als gnocchi met een eenvoudige saus of alleen met wat boter en geraspte kaas.
We houden maar niet op over Turijn. Zo schreven we hier al eerder over de Salone del Gusto 2016 van Slow Food. Maar los van deze tweejaarlijkse salone is er in Turijn iedere dag verschrikkelijk veel lekkers te vinden.
Het is bovendien een prachtige en interessante stad, die nog niet wordt overlopen door toeristen. Niet verder vertellen dus.
Lees verder
Deze klassieker uit de Noord-Italiaanse keuken stond al tijden op ons lijstje. Een zondagse vriendenlunch was de gelegenheid bij uitstek om hem dan toch uit te proberen.
Een schaal vol zacht vlees met fluwelige tonijnmayonaise en knapperige kappertjes. Wie wil dat nou niet?
Lees verder
Eindelijk gaan we naar de Salone del Gusto, het grote Slow Food evenement in Turijn! Hoewel we al jaren lid zijn van Slow Food, is het er nooit van gekomen. Bovendien leek het ons altijd zo massaal, met z’n duizenden in zo’n mega congreshal rondbanjeren. Eigenlijk in strijd met de Slow Food filosofie, die juist kleinschalig en lokaal promoot.
Maar dit jaar hebben ze het anders georganiseerd: de evenementen zijn nu allemaal verdeeld over mooie locaties in de binnenstad. Bovendien zijn er lezingen van hotshots zoals Marion Nestle, Alice Waters en José Bové, waar ik natuurlijk bij moet zijn in het kader van mijn proefschrift (Slow Food is een van mijn case studies).
Lees verder
Dit zijn zo van die eenvoudige zomerse gerechten die makkelijk zijn te maken maar veel voldoening geven. Vooral door de verse borlotti bonen en royaal marjolein, een bijzonder geurig kruid. Familie van oregano.
Een simpele, vegetarische en beetje boerse bonenstoof, in een uurtje op tafel gezet (of sneller als je bonen uit blik gebruikt):
Lees verder
Heerlijk simpel lente maaltje: gestoofde tuinbonen en groene asperges met schapen-ricotta erover heen gekruimeld. Ik dop hiervoor de tuinbonen altijd dubbel, tenzij ze heel jong en klein zijn.
Lees verder
© 2020 Wat aten zij?
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑