Als we op onze web statistieken afgaan is iedereen al hertenstoven, reeruggen en zwijnebouten aan het maken. Maar mosselen zijn ook nog volop in het seizoen. Perfect om doordeweeks snel een lekker maal mee te maken.
Categorie: Kruiden, specerijen & smaakmakers (page 1 of 2)
Het was hier veel te lang stil. Druk met werk en aankomende verhuizing. Maar er wordt nog steeds goed gegeten in huize Watatenzij. Zoals deze avond met vrienden en allemaal Mexicaanse heerlijkheden.
Bitter, zuur en zoet
Een heerlijk verfrissend voorgerecht uit één van onze favoriete kookboeken Purple Citrus & Sweet Perfume van Silvena Rowe. Met bitter, zuur en zoet. De ingrediënten zijn goed verkrijgbaar in het winterseizoen, behalve misschien de paarse basilicum.
We gaan deze salade dan ook maken als voorgerecht voor ons kerstmenu. Je kunt er zelf mee variëren. Zo doen wij er soms wat dun gesneden venkel, radicchio, witlof of waterkers in.
Dit zijn zo van die eenvoudige zomerse gerechten die makkelijk zijn te maken maar veel voldoening geven. Vooral door de verse borlotti bonen en royaal marjolein, een bijzonder geurig kruid. Familie van oregano.
Een simpele, vegetarische en beetje boerse bonenstoof, in een uurtje op tafel gezet (of sneller als je bonen uit blik gebruikt):
Dit is zo’n typisch Ottolenghi recept: casual gedrapeerd, kleurig en bomvol uitgesproken smaken.
Soms vinden we zijn gerechten wat te zoet en te wee. Maar deze salade van geroosterde aubergine is dat helemaal niet. Eerder pittig door de kurkuma (ook wel geelwortel, koenjit of turmeric), knoflook, chili , korianderzaad en gerookt paprikapoeder (pimentón). En helemaal in balans door combinatie met amandelen, sesam en yoghurt.
Ottolenghi doet dan ook nog ansjovis door de yoghurtsaus maar dat hebben we er even uitgelaten. De rest leek ons al uitgesproken genoeg.
Lekker als vegetarisch hoofdgerecht. Of als bijgerecht op een tafel vol mezze.
Lentepannenkoekjes met de subtiele bloemige smaak van vlier. Het plukken kost meer werk dan het maken:
Een simpel idee met groot effect: je maakt een eenvoudige risotto met witte asperges, en bijvoorbeeld wat erwtjes. En op het laatst doe je er een snuif kaneel erover. De combinatie van asperges met kaneel is hemels.
Hebben we uit Tutto Risotto van Florine Boucher. Dit zou oorspronkelijk uit Venetië komen. Waar specerijen van oudsher goed verkrijgbaar zijn.
Ook Venetiaans: met Sint Jakobsschelpen, capesante. Maar dan moet je wel weer kiezen hoe je die bereidt: kort gebakken erbij. Of toch heel licht gegaard in de risotto en afgemaakt met wat bruisende prosecco?
Keuzes, keuzes.
We zijn nog nooit in Vietnam geweest, not even close. Dus ons beeld ervan wordt vooral bepaald door kookboeken, verhalen van anderen en reisseries zoals Anthony Bourdain’s No Reservations.
En dan zien we drukke straten, ontelbare eetstalletjes en kleine plastic krukjes. Maar vooral veel pho, de kruidige, goedgevulde soep die men daar blijkbaar overal op straat kan eten. Dat spreekt ons wel aan.
Combinaties en contrasten
Het zijn vooral die combinaties van diepe volle smaken, zoals van kaneel en anijs, gecombineerd met frisheid van bijvoorbeeld limoen, munt en basilicum. En de zachte noedels tegenover de crispy duck. En ga zo maar door.
Dat zit allemaal in deze pho met eend. Vooral lekker als het buiten nat sneeuwt. Maar dat weten ze in Vietnam misschien nog niet.
Eerste Kerstdag hebben we gebarbecued. Rond 16:00 ging het vuur aan en hebben we gemoedelijk verschillende gangen buiten op de grill klaargemaakt. Met wat lekkere lokaal gebrouwen Brandenburgse biertjes erbij.
En we grillden zeker niet alleen vlees. Zo zijn op houtskool gegrilde aubergines niet te versmaden. Zeker met de rijke smaakmakers die Ottolenghi voor deze salade bij elkaar bracht: een yoghurt safraansaus, pijnboompitten en granaatappelpitjes. De perfecte begeleider van de gevulde runderrollade die we ook maakten.
De bloemkool-renaissance zet door. Na gegrilde bloemkool à la Ottotelli, bloemkoolpuree met St. Jakobsschelpen of ouderwets met broodkruim en ei nu deze moderne interpretatie door Tim Mälzer.
Afkomstig uit zijn onvolprezen modern Duitse kookboek Heimat. Extra fijn door de dragon en de bruine boter.
We waren in Zuid Frankrijk, in de Luberon, een waar smikkelparadijs. We zullen er hier in komende posts meer verslag van doen. Zoals over de vele heerlijke markten, de Bistrots de Pays, de kazen en pasteien en zelfs een enkele Michelin-ster.
… met wat gegrilde asperges, baba ganoush, tabouleh, salade en lamsgehaktballetjes. Meer hoeft dat niet te zijn.
Ik geef het toe, ik ben een zout-junkie, met een onberispelijke bloeddruk. Het is de ultieme eetlustopwekker en smaakversterker waardoor je andere ingrediënten beter proeft.
Vooral de combinatie van zout en zoet is zo verslavend lekker. Niet alleen in snacks, maar ook in food pairings zoals gezouten karamel, chocolade met zout of bacon, vanillezout op gebakken coquilles, ham met meloen, perzik of vijgen en blauwe kaas met peer.
Dadels in koffie geweekt, met kaneel en kardemom. En wat yoghurt en geroosterde amandelen erbij. Een dessert waar je, aan het einde van een copieus maal, weer wakker van wordt en niet de genadeslag van krijgt.
Het is makkelijk bovendien. Je moet het wel ruim van te voren maken, zeker een dag. Zodat de smaken goed kunnen intrekken en de suikers van de dadels zich met de espresso en de specerijen vermengen tot een dikke aromatische siroop.
Wij hebben het zelfs ooit een week laten staan – stomweg vergeten. Nog lekkerder!
Toen we laatst in Parijs waren, ontdekten we Epices Roellinger, een fantastische specerijen winkel van chefkok Olivier Roellinger. In de Rue Sainte-Anne, middenin een leuk buurtje met allemaal Japanse eettentjes.
Lees verder
Wij zijn lid van Slow Food
© 2019 Wat aten zij?
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
De jongste reacties: